روزها کش دار
وعشق بهانه ی درد....
چشمانت را که ببندی؛
قلبم می ایستد!
به من نگاه کن ,بگذار از چشمهایت سروده شوم.
بگذار لبانت شعر ماندن را بسرایند...
بخند،تا برایت زیبا بمانم
فاصله کویر نیست که دلم خشک شود؛
دریاست که اشک ریختمش.
می خواهم باشی، تندیس روزهای بی کسیم!
شعر لبانت را می نوشم،
مست بودنت که می شوم؛
آغوشت امن ترین جای دنیا می شود!
سودابه
تاریخ : یادداشت ثابت - جمعه 93/1/30 | 12:46 صبح | نویسنده : سودابه افسر بهادری | نظرات ()
